CUMHURİYET YÜZ YAŞINDA

  İnsan içine doğduğu güzellikleri fark etmekte çok zorlanır çünkü gözlerini zaten bu dünyaya açmıştır ve sahip olduklarını hak ettiğine inanır.100 yıldır bu topraklarda gözünü açan herkes cumhuriyetin sağladıklarını kendine hak gördü. Özgürce yaşamayı, kendini dilediğince ifade etmeyi kanunlar karşısında eşit olmayı, ülkeyi yönetecek kişileri seçmeyi, aldığı eğitim sayesinde Anadolu’nun ücra bir köyünden çıkıp büyük başarılara imza atmayı, başı dik gezmeyi…Peki hak mıydı? Evet, insanca yaşamanın gerekliliğiydi ve haktı. Ama bu hak nasıl kazanılmıştı? Hepimizin kendimize hak gördüğü bu kazanımlar öyle kolay elde edilmedi. Tarih sahnesinden indirilmeye çalışan bu millet; içinde bulunduğu imkan ve şartların zorluğuna, fakirlik içinde harap ve bitap düşmesine, işgal altında inleyen şehirlerine, dağıtılan ordularına rağmen mücadele etmekten vazgeçmemiş ve canı pahasına Mustafa Kemal önderliğinde vatanı düşmandan kurtarıp cumhuriyeti kurmuştur. Yani yüz yıldır bu ülkede doğan her fert gözlerini aydınlık sabahlara açıyorsa o karanlıkları güneş gibi aydınlatanlar sayesindedir. Cumhuriyet, dilediğimiz gibi harcayacağımız bir miras değildir; aksine bedeli kanla ödenmiş, ilelebet muhafaza etmekle yükümlü olduğumuz bir emanettir. imdi cumhuriyetin 100.yılını kutlarken bunun farkında olarak Atatürk’ün 10.yıl nutkunda dediği gibi daha çok çalışmalı ve bu emaneti muassır medeniyet seviyesinin üstüne çıkararak bizden sonraki kuşaklara bırakmalıyız. Bırakırken de ne denli kıymetli bir emaneti devraldıklarını onlara anlatmalıyız.

 Ve 100.yıldan 10.yıla seslenerek şöyle diyorum.

 Büyük Atatürk!

 Ebediyete akıp giden her 100 senede, bu büyük millet bayramını daha büyük şereflerle, saadetlerle, huzur ve refah içinde kutlayacaktır.

 Tıpkı o zaman  gönülden dilediğin gibi…

Şükran ve minnetle daha nice nice yüz senelere…